گاهی توی زندگی یه جرقه کافیه؛ یه لحظه که دلت بخواد کاری رو فقط برای دل خودت شروع کنی. «پارسی» برای من همون لحظه بود.
در گذر روزها، با هنرمندهایی برخورد کردم بیهیاهو، بیادعا. آدمهایی که هر اثرشون یه تکه از دلشون بود. ولی توی دنیایی که همهچیز با عدد و سرعت سنجیده میشه، گاهی هنر، این زبان بیادعا، جا میمونه.
با عشق به خاکی که توش ریشه دارم، تصمیم گرفتم «پارسی» رو راه بندازم — جایی برای عرضهی آثار هنری با اصالت، ساده، بیواسطه، بیادعا.
اینجا جاییه برای احترام به هنر، نه فقط برای حمایت از هنرمند، بلکه برای زنده نگه داشتن اون بخشی از زندگی که فقط هنر میتونه لمسش کنه.
از دل بر اومده، و امید دارم به دل بشینه.